seninle çıkarım

Beninle çıkar mısın hikayesini gerçekten beğendim. Ve farkettim ki herkes çok etkilenmiş. Ben de bunun gibi bir hikaye biliyorum. Bütün hikayeler acıklı olacak değil ya. Zaten onun o sevdiğim kısmı acıklı olması değil, düşündürücü olmasıydı; ilginç ve farklı olması. Bu da çok popüler bir hikayedir. Bilen bir çok kişiyi de tanıyorum. Ben bunun ÖzeT ini anlatıyorum. Bu hikaye beni gerçekten etkiledi...
MUTSUZ ADAM
Çok mutsuz bir adam bir psikiyatristle sohbet halindedir. Adamın durumu vahimdir. Hayattan zevk alamıyor ve gerçekten çok üzülüyordur. Psikiyatrist de adamın mutsuzluğunun nedenini tam bilmese bile buna çözümler aramaktadır. Psikiyatrist, adama hayatın çok güzel olduğunu, eğlenceli, hoş şeyler olduğunu söyler. Kendinden bahseder. Ve aklına geçen hafta yeni gelen sirk gelir. Psikiyatrist adama o sirke mutlaka gitmesini, oradaki çok komik palyaço ile tanışmasını söyler ve kesinlikle o palyaçoya güleceğini, hatta düzeleceğini ekler.
Adamın yanıtı da şu olur.
-O sirkteki komik palyaço ne yazık ki ben oluyorum

 

Dediiin gibi cok populer bilmeyen az kisi vardir

 

şimdi aslında bu hikayeye yazacak bişi bulmamıyorum demekki adamlar zorlada gülebiliyor hatta güldüre biliyolar

 

walla ilginç bi öyküü

 

ahaha hüzünlü diil komık 1 hıkaye

 

kötü bişey

Valla bence bu çok kötü bir durum. Gerçekten bir insan evinde ayrı dışarıda ayrı olabiliyor. Bizim televizyonlarda gördüğümüz sanatçılar da öyle mesela. Bunlar manik-depresif hayat yaşıyorlar. Mehmet Ali Erbil gibi mesela. Adam çok neşeli birisi. Eskiden bahsedeyim. Şu anda aynı esprileri tekrar edip duruyor çünkü. Yaptığı espriler insanları güldürürdü. Çok yaratıcıydı. ve çok neşeliydi. İnsanlar neşeli iken çok daha yaratıcı oluyorlar. Özellikle sanat dünyasına girerseniz bunu çok iyi göreceksiniz. Hatta o adamlarla yaşarsanız sizde çok daha yaratıcı olacaksınız. Benim söyleyeceğim Böyle mutlu neşeli insanlar evde tek başına iken manik durumdan çıkıp depresif bir hayat yaşıyorlar. Bu dalgalanarak ilerliyor. Her insan biraz manik-depresiftir. Bunun dalga boyu 4-5 gündür. Yani En manik olduğumuz günden en depresif olduğumuz gün arasında 4-5 gün oluyor. Ancak biz bunu sanatçılar gibi uç noktalarda yaşamıyoruz. Sanatçıların çoğu ya manik-depresiftir ya da şizofrendir. Bir hasta var 3-4 gün boyunca çok neşeli mutlu. Sonra bakırköydeki ruhsal hastalıklarla ilgilenen hastanenin bahçesindeki düşünen adam heykelindeki gibi kafasını koluna, kolunu da dik tutarak dizine dayayarak düşünüyor. Yemek yedirmedikçe de yemiyor. İntihar eğiliminde birisi. Bu günlerinde ona hayatın güzelliklerinden bahsedip duruyorsun... Ama hayat gerçekten güzel.